Has Anything Changed?

The art industry in independent Armenia never developed sufficiently to materially change the way the art industry had functioned in Soviet Armenia. Art collectors had gone underground and they mostly remained underground. How has the art industry regenerated after decades of nationalisation of both art works and galleries; and how had it evolved in the Soviet Union and in Soviet Armenia? Armenia Art Fair met to discuss this with Nazareth Karoyan, art critic, curator and Director of the Institute of Contemporary Art of Armenia.

Since the 1980s, Karoyan has contributed enormously to the establishment of the contemporary art landscape in Armenia. He has set up several private art galleries, the first Armenian contemporary art periodical, and curated up to twenty exhibitions. “I don’t know many art collectors of the past. Until now, it has not even been defined who is an art collector – is it someone who has five works or one hundred?”

However, 40 years of engagement with art speaks for itself. “Art collection didn’t exist in the Soviet
Union as such. Up until the 1960s there were periods of fundamental change in the socio-political,
societal and cultural lives of the people. Then citizens started to question both the system and themselves, through art. This led to the revival of art – out of antagonism towards Socialist Realism
came new aesthetics in terms of art genres, and this increased the collection of art”.

However, it was still illegal which is why underground communities of art collectors formed in the
Soviet Union.

“Young artists opposed well-established painters, and those professional creators of colossal works of Socialist Realism featuring the Soviet citizen and the toil involved in building Socialism. Young artists started painting simple landscapes, human, emotional simple works. Due to the emotional and psychological issues originating from the complication of Soviet society, the Soviet citizen started questioning its future as a utopia”.

At the same time, underground and illegal entrepreneurial practices were establishing in the Soviet Union and the two realities coincided naturally. “Art and art collecting in itself became a tool of influence in certain circles. At that time, it involved the so-called underground businessmen and the Soviet ruling elite: to indicate a certain status, they would invest in art and they couldn’t hide the funds needed to do so. Art collectors also loved the works, they loved interactions with artists and creating links and friendships with painters. Understanding art comes later, first comes the love of art, and a professional understanding of art evolves through long-term involvement”.

The 70s and 80s provided enough time for art collectors to also develop and dictate taste in contemporary art, shaping the black market of art of the Soviet Union. “It became mutually complementary: new approaches brought interest in the paintings, the purchases and the tastes and requirements of the art collectors set a bar of quality and through the time the art market, the art industry evolved and developed”.

An interesting development of the 70s and 80s was the involvement of the art-representatives outside of the Soviet Union. They were interested not just in Soviet art but in art that was antagonistic to the Soviet Union and its ideology. “I know about cases, when well established, as well as unknown Armenian artists’ works, were purchased and transferred from the Soviet Union. Nevertheless, the collapse of the Soviet Union didn’t accumulate progress that would have brought Armenian art collectors out of the shadow. It wasn’t somehow imposed by the state regulations rather than the realities of wealth distribution. The contemporary art didn’t acquire the cultural, societal, economic importance to pave its path from the underground. Another circumstance was the fact that people who happened to own the money turned out to be oligarchs who were not interested in publicity at all”.  

The underground art collection was an obstacle for the progress and expansion of contemporary art and development of the dynamic art market and industry in Armenia. “It is a pity since the market and industry development only shapes art collections and brings new values to the societies. We lack mechanisms and good practice. While there is always a chance for private collections ending up as public wealth presented by the families, the absence of mechanisms never creates a chance for it.”
“These issues are discussed in narrow professional circles, but it does not become a subject for wide
public discussion, it does not become a subject of academic research, which leads to the fact that on
the one hand, the market, on the other hand, the preservation, dissemination and popularisation
does not develop”.

Photo credit: Ed Tadevosyan

Հայերեն տեքստը՝ ստորև։

Who would argue that art is something magical and extraordinary?

With digitalization, the access to the magic, to the world that only small communities had admittance to for centuries is much easier now. The art industry has changed a lot: billions of people can review and admire artworks online, art lovers have a wider choice of pieces they can enjoy and purchase. The changes make art collection more mainstream today. Moreover, it remains as important as it always was by helping the artists, the art market, and the culture in general to thrive.

Buying original art is widely accepted as intellectual enlightenment, something prestige, a sheer pleasure, after all. As much, as it is an emotional investment it is equally a monetary investment, too. The collectors set cultural status and commercial value of the art by their choices. Driven by human impulses the art collection serves not only individual desires but plays an important and significant role for the culture.

We can enjoy pieces of art works of world famous artists thanks to the art collectors. Today, many more can be the art brokers for future generations.

So, art collections is important for:

• Artists – as it brings them encouragement, popularity, better living standards,
• Art collectors – since they do emotional investment, monetary investment, set certain pathways for the progress of certain art directions, support artists,
• Art industry – as it expands and grows, uncovers new names and adds on capitalization,
• Contemporary art – since it develops as essential piece of the culture,
• After all, for anyone – since watching an art piece gives one’s brain a level of dopamine as if in love.

In addition, when it comes to contemporary art, we want to share an interesting conclusion by Aasim Akhtar, a visual artist, writer and curator. “As the worldwide proliferation of museum buildings and the ever more congested calendar of international biennales and triennales testify (let alone private art galleries and art fairs), contemporary art is now a key sector of the leisure industry and a powerful force in urban and national regeneration,” Akhtar says. 

Love art, buy art, make art the piece of your home and leisure!

Interested?

Don’t miss our main event on May 27 – 30 in Yerevan and stay tuned for more news and discussions!

Արվեստի հավաքածու. ինչու՞ է այն կարևոր:

Ո՞վ կժխտի, որ արվեստը կախարդական է և արտասովոր:

Թվայնացման շնորհիվ կախարդանքը ավելի հասանելի է, մինչդեռ դարեր շարունակ այս աշխարհ միայն փոքր համայնքները մուտք ունեին: Արվեստի ինդուստրիան շատ է փոխվել. միլիարդավոր մարդիկ կարող են առցանց դիտել և հիանալ արվեստի գործերով, արվեստասերները արվեստի գործերով զմայլվելու և գնելու ավելի լայն ընտրություն ունեն: Այս փոփոխություններն արվեստի հավաքորդությունն ավելի համատարած են դարձնում: Ավելին, այն մնում է նաև կարևոր, որքան միշտ է եղել՝ օգնելով արվեստագետներին, արվեստի շուկային և ընդհանրապես մշակույթին զարգանալ:

Օրիգինալ արվեստ գնելը լայնորեն ընդունված է որպես ինտելեկտուալ լուսավորչություն, հեղինակության նշան, ի վերջո, հաճելի գործ: Դա թե էմոցիոնալ ներդրում է, թե դրամական: Հավաքորդներն [կոլեկցիոներները] իրենց կատարած ընտրությամբ սահմանում են արվեստի գործերի մշակութային կարգավիճակը և առևտրային արժեքը: Թեպետ մարդկային մղումների բերումով կազմավորվելով՝ արվեստի հավաքածուն միայն անհատական ցանկություններին չի ծառայում, այլև կարևոր և նշանակալի դեր է խաղում մշակույթի համար։

Աշխարհահռչակ նկարիչների արվեստի գործերը հիմա կարող ենք վայելել արվեստի հավաքորդների շնորհիվ: Այսօր էլ շատերը կարող են լինել արվեստի միջնորդներ ապագա սերունդների համար:

Եթե ամփոփենք, արվեստի հավաքածուները կարևոր են․

• Արվեստագետների համար, քանի որ  քաջալերում են նրանց, ժողովրդականություն են բերում, ավելի լավ կենսամակարդակ ապահովում,
• Արվեստի հավաքորդների համար, քանի որ նրանք կատարում են զգացմունքային ներդրումներ, դրամական ներդրումներ, որոշակի ուղիներ են սահմանում արվեստի որոշակի ուղղությունների առաջընթացի համար, աջակցում են արվեստագետներին,
• Արվեստի ինդուստրիայի համար, քանի որ այն ընդլայնվում և զարգանում է, բացահայտում է նոր անուններ և ավելացնում է կապիտալիզացիան,
• Ժամանակակից արվեստի համար, քանի որ այն զարգանում է որպես մշակույթի կարևոր մասնիկ,
• Ի վերջո, բոլորի համար, քանի որ արվեստի գործ դիտելը մարդու ուղեղին տալիս է դոֆամինի մակարդակ, ինչպես սիրահարվածության ժամանակ:

Ընդհանրապես, ժամանակակից արվեստի մասին խոսելիս՝ արժե հիշել վիզուալ նկարիչ, գրող և համադրող Աասիմ Աքթարի մի հետաքրքիր եզրահանգումը։ «Ինչպես վկայում են թանգարանների շենքերի ընդլայնումը ողջ աշխարհում, միջազգային բիենալեների և տրիենալեների ծանրաբեռնված օրացույցները (չհաշված արվեստի մասնավոր պատկերասրահները և արվեստի տոնավաճառները), ժամանակակից արվեստն ներկայում ժամանցի ինդուստրիայի առանցքային հատվածն է և հզոր ուժ է քաղաքային և ազգային երիտասարդացման համար»,- ասում է Աքթարը։ 

Սիրեք արվեստը, գնեք արվեստ, դարձրեք արվեստը ձեր տան և ժամանցի մի մասը։ 

Հետաքրքրե՞ց։

Բաց մի թողեք մայիսի 27-ից 30-ը Երևանում կայանալիք մեր գլխավոր միջոցառումը և սպասեք նորությունների և քննարկումներին: 

Հայերեն տեքստը՝ ստորև։

In the world of technology and social media the new digital reality presents ever-growing challenges to the established art industry: reaching the wider art community or thinking digitally when dealing with non-digital art.

Recently, we came across an interesting Instagram post about the exhibition of Chant Avedissian: Chant Egyptien – the artist who put Egypt’s Golden Age in the spotlight.

The post featured an Armenian folk-dance costume designed by Chant Avedissian in 1974. The photo was presented by using the contrasting approach by featuring Roubina Mikaelian, the daughter of the owner of the costume, wearing the costume and dancing on Ewart Hall Stage at the American University in Cairo in 1974 – and then the costume being worn today, 48 years later, as a way of celebrating the Armenian taraz / heritage and supporting the art of Armenia being showcased at the Armenia Art Fair.  

The post also included the design drawing of the costume by Chant Avedissian, as well as a second costume designed by the artist and on display in Chant Égyptien exhibition. We consider this contrasting approach unusual, in that it presents us with an example of the ever-growing challenges new digital reality presents to the established art industry.

Whatever we do, we need to make decisions on where to post, what media to use and in what language, but, most importantly, we need to think digitally when dealing with non-digital art!  

Armenia Art Fair has pages on Facebook, Instagram and LinkedIn.  Even so, social media platforms, such as TikTok, are constantly evolving and offering new ways of presenting art to the masses. Let’s also not forget about the most powerful platforms, such as YouTube.

Where do YOU search for art? What catches your attention? What do you think about the digital challenges facing the non-digital, material art world? 

Ինչպես հաղորդակցել արվեստը մեր օրյա թվային աշխարհում

Տեխնոլոգիաների և սոցիալական մեդիայի աշխարհի նոր թվային իրականությունը անընդհատ մարտահրավերներ է ստեղծում կայացած արվեստի ինդուստրիայի համար, օրինակ, արվեստասեր հանրության ավելի մեծ ներկայացուցիչների ընդգրկելը կամ թվային մտածել ոչ թվային արվեստի հետ գործ ունենալիս:

Վերջերս ինստագրամյան մի հետաքրքիր գրառում ենք տեսել Եգիպտոսի ոսկեդարը ուշադրության արժանացրած նկարչի՝ Շանթ Ավետիսյանի ցուցահանդեսի՝ «Chant Egyptien»-ի վերաբերյալ:

Գրառումը հայկական ժողովրդական պարի տարազ էր ներառում, որը մշակել էր Շանթ Ավետիսյանը 1974 թվականին: Գրառումը ներկայացնում էր լուսանկար՝ տարազի տիրոջ դուստր Ռուբինա Միքայելյանի հագին 1974 թվականին Կահիրեի ամերիկյան համալսարանի Էվարթ Հոլլ բեմին պարելիս, և այնուհետ նույն զգեստը այսօր՝ 48 տարի անց, կրելիս՝ որպես հայկական տարազը / ժառանգությունը մեծարելու և Հայաստանի արվեստին աջակցելու միջոց, որը ցուցադրվում է Armenia Art Fair-ում:

Գրառումը ներառում էր նաև Շանթ Ավետիսյանի տարազի դիզայնը, ինչպես նաև նկարչի կողմից մշակված երկրորդ տարազը և ցուցադրված Chant Égyptien ցուցահանդեսում:

Armenia Art Fair is back and open to accept applications to show contemporary art and artists from Armenia, the Caucasus and beyond.

We are also pleased to say our blog is back to showcase talks and thoughts about contemporary art, its manifestations in and around Armenia, the wider region and even further – MENA and Asia and more.

We think big, we look forward and we take stock of what’s happened. So, join us and let’s think about and discuss the state of contemporary art and artists in Armenia, the region, the world. Let’s examine how art and technology relate and merge in today’s world; go back to explore the art collectors of Soviet Union. Let us take steps to meet the future art today by highlighting current trends.

Stay tuned and check on our blog!

Մենք արդեն սկսել ենք «Արմենիա Արթ Ֆեյր» 2022-ի մասնակցության հայտեր ընդունել ու վերաթողարկել ենք մեր բլոգը։

Հրավիրում ենք արվեստագետներին Հայաստանից, Կովկասից ու անդին ուղարկելու իրենց հայտերը «Արմենիա Արթ Ֆեյր»-ին հետևյալ հղումով ՀՂՈՒՄ՝ ժամանակակից արվեստի հիանալի ցուցադրության ակնկալիքով:

Նաեւ հրավիրում ենք հետեւելու մեր բլոգին, զրուցելու եւ մտքեր փոխանանելու ժամանակակից արվեստի, դրա դրսևորումների մասին Հայաստանում ու Հայաստանի շուրջ՝ ավելի լայն տարածաշրջանում, ինչու չէ՝ անգամ  Մերձավոր Արեւելքում ու Հյուսիսային Աֆրիկայում։

Մենք մեծ ծրագրեր ունենք, անհամբեր ենք և ամփոփում ենք արդեն արվածը: Եկեք միասին մտածենք և քննարկենք ժամանակակից արվեստի և արվեստագետների դրությունը Հայաստանում, տարածաշրջանում, աշխարհում: Փորձենք հասկանալ, թե ինչպես են արվեստը և տեխնոլոգիաները փոխկապակցված և միաձուլվում այսօրվա աշխարհում, հետ նայենք՝ ուսումնասիրելու Խորհրդային Միության արվեստի հավաքորդներին: Եկեք այսօրվանից քայլենք ապագայի արվեստի ճանապարհով՝ ընդգծելով ներկա միտումները։

Կարդացե՛ք մեր բլոգը, հետեւե՜ք մեզ:

From the 11th – the 14th of May 2018 Armenia’s very first Art Fair, was held in Yerevan Expo. Playing host to curators, galleries, exhibitions and a number of talks and performances, Armenia Art Fair welcomed artworld professionals, buyers and the general public to come together to discover art from the Black Sea region, the Caucasus, the Middle East, UK and beyond.

Located at the crossroads of east and west, Armenia Art Fair succeeded in attracting galleries from a diverse array of cultures.

Amongst the Armenian-based galleries, standouts included Albert & Tove Boyajian’s exhibition of Saro Galentz’s (1946-2017) work, whose still life compositions are comparable to European surrealist paintings.

This ‘surreal’ component carried through to Karoyan Gallery’s display. Part of the Institute for Contemporary Art in Yerevan, the gallery’s overall focus is in working with artists who produce post-media conceptually-driven works. This was most visible in the unmissable Instinct & Intelligence by Vahram Galstyan.

The work consisted of a long table covered in plaster, with a seat at either end. In front of the chairs and on top of the table were two white bowls filled with several white heads floating in a mysterious blue liquid. The resulting work looked like it fell straight onto earth from out of a science fiction movie and certainly entertained and perplexed the majority of the art fair’s visitors.

Among the top booths in its inaugural year was the presence of Art Residence Aley from Lebanon and Syrian London-based gallery Litehouse. Situated in Aley, which is on the Lebanese freeway to Damascus, Art Residence Aley is a residency programme that provides Syrian refugee artists with the opportunity to make art in Lebanon. In Yerevan, Art Residence Aley exhibited the work of Farah Azrak, Adel Dauood and Hasko Hasko in a vibrant display of collages and large-scale paintings of oil and canvas, and also invited the artists to Armenia to engage with the art fair’s audience. In an extension of the project in Aley, Litehouse Gallery in London also displayed a moving array of contemporary Syrian works with paintings by Heba Al Akkad and Shadi Abou Saada being particularly memorable.

Also of note were a number of curated booths that included the participation of Belarusian Nata Sokolowska and an exhibition entitled The Figure: Presence and Absence by Dr Randall Rhodes. Sokolowska’s display of Oleg Kostyuchenko’s work were especially striking, with deep red paintings of women floating on tire swings in front of large carcasses of raw meat (Flashback, oil on canvas, 2016) and a self-portrait in which the artist represents pushing himself out of his comfort zone (Approaching zero – 3, oil on canvas, 2017).

The participation of young Armenian artists were emphasised through the presence of the State Academy of Fine Arts of Armenia. There were also a number of projects working to promote Armenian art beyond its borders including KulturDialog Armenian and Progressive Art Agency, an international artistic collective which works to produce art that crosses boundaries and disciplines, with a highlight being Vahag Hamalbashyan’s Submarine, acrylic on canvas, 2016, in which a number of disconnected figures come together to eat ice cream on a beach.

In addition to the nineteen booths, an ‘Open Space’ exhibited the work of young contemporary Armenian artists through five exhibitions. Curated by Eva Khachatrian, this section of the art fair shone a light on young emerging Armenian artists and cemented practitioners from Armenia as innovative, dynamic and daring. Particularly noteworthy amongst this cluster of exhibitions was the projection of a series of films by Hamlet Hovsepian and Tigran Khachatryan, in which the audience was able to witness rarely screened films of the Armenian avant-garde, as well as Grigor Khachatryan’s ticking work Those Who Love Me Have Power Over Me, Greater Power Have Those Whom I Love.

Another young artist was showcased during Armenia Art Fair in Hayp Pop Up Gallery’s The Leather Show, which took place in conjunction with the fair. The exhibition at the Mergerlian Institute presented the work of Narek Barseghyan through several large paintings inspired by 90s pop culture. The works incorporate Armenian, Russian and English text scrawled over images of bright blue and pink figures wearing white t-shirts and jackets. During the opening a fashion-performance took place where a number of designers who collaborated with the artist paraded their designs in an electrifying art-meets-fashion runway experience.

This was not the first performance during the fair, which also hosted a Transliterative Tease by Polish-Iranian duo Slavs and Tartars. An additional and unexpected performative piece took place during the art fair’s opening when a group of artists carrying masks of political Armenian figures – including the recently rejected Serzh Sargysyan and the newly elected Nikol Pashinyan – mingled with guests carrying a red suitcase with the word government printed on the front in Armenian. In an act that could have proved delicate, the artists invited the audience to interact with them and take selfies with their masks, adding an element of humour to recent political events in Armenia.

Adding to the predominantly visual art fair was a round table discussion and open Q & A between art world professionals and the art fair audience. Shifting Perspectives on Art from Local to Global was a night owl dialog moderated by Dr Randall Rhodes, provost at the American University of Armenia between Susanna Gyulamirayn (director of the Art and Cultural Studies Laboratory), writer and curator Georg Schoellhammer and critic, curator and director of the Institute for Contemporary Art Nazareth Karoyan. The evening event allowed for a moment of reflection on the current global trends in an ever-diversifying art market.

All in all, the debut Armenia Art Fair succeeded in not only highlighting the talents of artists, curators and galleries inside Armenia, but also in attracting practitioners from outside the region, creating a diverse foundation upon which to build for the second edition of the fair in 2019.

What is an Art Fair? Here’s our quick Guide to the Contemporary City Art Fair around the world

Art fairs are somewhat of a modern phenomenon. Jumping from just 3 contemporary art fairs in 1970 to a staggering 269 in 2015, art fairs offer an alternative exhibition space to traditional venues like museums and galleries. These pop-up markets are held annually in different cities across the world, which include Cologne, London, Beirut and New York.

Like ‘biennials’ – large international exhibitions that take place once every two years – art fairs are made to look pretty, and to introduce its visitors to new and innovative works of art. Yet, behind their glimmering façades, art fairs are predominantly a market place, whose main aim is to sell their work and help power the global art market. In fact, in 2014 TEFAF – The European Fine Art Foundation – reported that the art market had reached its highest-ever recorded level – of a staggering 51 billion euros, with sales by galleries at fairs contributing to a large proportion of this through an increase of ten per cent between the years 2010 and 2014.

Art fairs come in all shapes and sizes, appearing in many different locations under different guises around the world. Some are highly established, clean and glossy. At these fairs galleries will pay thousands of dollars to secure a booth. Others are more experimental with offbeat artists and more affordable artwork for sale. Still, others are spin-off art fairs that pull artists and galleries only from a specific geographical location. The city art fair model has proven to be wildly successful because it brings the entire art world together under one roof: artists, gallerists, collectors, curators and academics, as well as the buying and browsing public. And, due to the sheer success of the modern art fair in recent years, some galleries are basing their business model wholly on art fair attendance as they can make more money from one art fair than in an entire year’s worth of traditional walk in traffic to their galleries.

The art fair of the twenty-first century is not just a place for art experts. Fairs are now almost as trendy and as important to the social calendar as the fashion shows of Paris, Milan and New York. The VIP events at fairs such as Art Basel Miami Beach and Frieze New York are attended by such pop-culture icons as Jay-Z, Beyoncé and Leonardo DiCaprio, meaning that you could grab a selfie with your favourite celebrity mere yards away from a genuine work of art by Andy Warhol or Pablo Picasso. Art fairs have become social events where visitors from the general public can mix with movie stars and arts professionals to view many different styles of work that they may struggle to find in any museum or commercial gallery. And in addition to exclusive VIP events, there are often also public lectures and events that anyone can attend, including film screenings and performances and pop-up restaurants.

So, which fairs should you be visiting in 2018? Art Dubai, Beirut Art Fair, Frieze London and Frieze New York should definitely be on the top of your agenda, but do not forget about the new art fair coming to Yerevan in May 2018!!